Ээжийгээ санаад байх чинь. Хамт байгаа хэрнээ ингэтлээ санана гэж байдгаа. Миний ээж бусад хүмүүсийн аавыгаа хэрхэн тодорхойлж ярьдаг тэр тодорхойлолтод дөхөж очихоор зантай хүн. Тэр бүр үглэж, яншаад байхгүй. Шаардлагатай гэж үзвэл ганц л үг өгүүлбэр хэлнэ. Тэр нь ямар далайцтай тусдаг гээч ярих ч юм биш. Бид бие биедээ тэр бүр хайртай дуртай гэж хэлээд байдаггүй. Багаасаа л тэгээд өсчихсөн болохоор одоо ч эвгүй санагдаад гарч орох тоолондоо бүүхэл ганц удаа ч ээжээ би тандаа хайртай шүү гэж хэлээд хацар дээр нь үнсэж чаддаггүй юм. Сүүлийн үед үүнийгээ хэлмээр санагддаг ч ээжийнхээ сэтгэлийг зовоочихно байх гэж эмээгээд хэлдэггүй. Ээж гэнэт юу болоов, яав ийв гээд л гайхна. Намайг ч охин минь суу гэж хажуудаа татаж суулгаад нарийн ширийнийг учирлаж байсныг би санадаггүй. Гэхдээ л ижийгийн минь байгаа байдал тэр чигээрээ хайр агуулсныг нь би мэдэрдэг. Мэдээж үргэлж ийм байгаагүй ээ. Аавыг өөд болсноос хойш л муу ээж минь ийм болчихсон байх гэж би хааяа тааварладаг. Айлын хүүхдүүд аавдаа очоод ховлоход нь шарлахсандаа ээж дээрээ гүйж ирчихээд бүх хүүхдүүд аавтай төрсөн байхад та дүү бид гурвыг л аавгүй төрүүлсэн гээд гомдоод уйлахад минь элэг зүрх нь ямар их өмөрдөг байсан болоо миний ээжийн. Хөөрхийдөө насаараа намайг гэсээр өтөлж байгаа царай, буурал суусан үс, ширгэж байгаа нүдийг хараад би ямар их шаналдаг гээч, бас биширдэг. Энэ хүнээс яаж ийм асар их сэтгэлийн хүч тэнхээ гардаг байнаа гэж гайхдаг. Миний ээж залуудаа ямар сайхан бүсгүй байсан гэж санана. Юун тэр тив дэлхийн мисс, Ази номхон далайн топ моделууд..... Гэтэл тийм байсан хүн намайг сэргэлэн болжмор шиг дэгэж дэрвэхийн хирээр нүдэн дээр минь хөгшин улиас шиг дүнсийн сааралтахыг хараад өөрийн эрхгүй бурхан, цаг хугацаа, үхэл гурвыг үзэн ядмаар болох юм. Эвий дээ миний ээж бусдын ээж шиг үр хүүхдийнхээ амьдралын замыг хэрхэн тэгшитгэх талаар эр нөхөртэйгээ зөвлөлдөж үзсэн ч биш, өрөөлийн ээж шиг үрсээ эзгүйд эр нөхөртөө нялхарч, эрхэлж, туньж үзсэн ч биш, хоол цайныхаа дээжийг бурханд л өргөхөөс эр хүнд барьж явсан ч биш. Насаараа намайг бүдрээд уначих вий, бөгсөө хайрчих вий гэж, өмнө хойно минь гарч бөгтгөнөсөөр насаа элээсэн амьд бурхан минь. Тэр загиначих вий, энэ дэлсчих вий гэж нүднийхээ булангаар өмөөрч, сэтгэлийнхээ гүнд харамлаж суухад нь бүдэрч унасан чулуу, бусдад гомдсон цөхрөл хоёрт хорсон өвдөхдөө тандаа л агсамнах юм даа. Амьдралын эрээн барааныг таны алганаас амсчихсан юм шиг л аашилдагсан. Өтөлчихжээ. Сүүлийн үед улам л ихээр мэдрэгдэх боллоо. Бас их л хурдан санагдах болов. Эсвэл бид өтөлж явааг нь өмнө нь анзаардаггүй насаараа хөлөө дулаацуулуулж, хөнжлөө хучуулна гэж санаж явсаных ч юм уу? Одоо ижийгийн минь биднээр хөлөө дулаацуулуулж, хөнжлөө хучуулах цаг нь ирчихсэн юм шиг л санагдах боллоо. Санчиг нь өдөр өдрөөр бууралтаж, үг яриа нь алхам тутамдаа олшроод ижий минь нэг л өөр. Хамрын ханиад ч хүрч үзээгүй ээж минь сууж босох тоолондоо өвчин хэлээд айдас төрүүлэх болж, Бурхан, хайрлах нь бүү хэл хэтэрхий хайр гамгүй эдэллээ гээд ижийг минь өдөр ирэх тусам биднээс харамлаад байх шиг. Үрсээсээ болоод өвдөх ч эрхгүй байсан байх даа миний ээж. Ганцхан аяга халуун цай оочоод хөлс нь бурзайж харагдах болж. Эмгэн болчихоод хажууд минь суугаагүй ч эр зориг, хүч тэнхээ, сэтгэлийн хат, тэвчээртэй ижий минь хатаж хорчийгоод нэг л биш. Яаж ачлъя даа ээжийгээ. Маргааш гэхэд л мартчихаад, ганцаар амьдралыг туулсан хувь заяагаа аргадаж ганцхан балгасан дарсанд нь ад үзэж архи уулаа гээд загнаж суух байх даа. Яах вэ миний ээж наргиж цэнгэ, найз нөхөдтэйгээ уулзаж учир. Охидруугаа битгий яар. Бид учраа олно. Нэгийг нь хувцаслаж тавьчихаад хоёр дахьруу нь явахад гурав дахь нь өнхрөөд ойчдог байсан үеэ бодвол бид том болчихсон хүмүүс. Хүсэх л юм ганц байна. Илүү ганц хоног дэргэд минь байж хайрлаач. Сайн сайхан явж, ололт амжилт гаргаж, ач зээг тань хормойд тань эрхлүүлэн нийгэмдээ тустай, олондоо нэртэй, инээд цалгим аз жаргалтай амьдарч магнайг тань ганцхан тэнийлгэтэл илүү ганц хоног хажууд минь байж хайрла. Бурхан танаас ганц л юмаа харамлъя....